နအဖက ငါ့မွာ တပ္ရွိတယ္၊ ေသနတ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးကို ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း ႏိုင္ရာစား ေတာတြင္းဥပေဒျဖင့္ အႏိုင္က်င့္၊ ဗိုလ္က် က်င့္သံုးခဲ့သည္မွာ ယဥ္ေက်းေသာ ကမၻာ့အဖြဲ႔အစည္းတြင္ သူ၏ နံမည္ဆိုးကို သူကိုယ္တိုင္ ေမာ္ကြန္းထိုးလ်က္ ရွိေနသလို၊ ျပည္သူမ်ားမွာလည္း ငခါးဒဏ္ င၀က္ခံ ေနရသည့္ အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနေပသည္။
ေလာက၌ က်ေနာ္ယံုၾကည္ေသာ အမွန္တရားမွာ ဘယ္အရာမဆို ျဖစ္ပ်က္သေဘာ၌သာလွ်င္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကုန္ပါသည္။ ျဖစ္ၿပီးရင္ ပ်က္မည္၊ ပ်က္ၿပီးရင္ ျဖစ္မည္သာျဖစ္သည္။ မည္သည့္အရာမွ မတည္ၿမဲပါေခ်။ လူတိုင္း အာဏာတည္ၿမဲေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဦးေန၀င္း၊ ဦးေစာေမာင္၊ ဦးခင္ညြန္႔တို႔ကို ဥပမာၾကည့္ပါ။ လူတိုင္း မေသခ်င္၍ အသက္ရွင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ မျဖစ္ခဲ့ၾကပါ။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဦးသန္းေရႊ တစ္သက္လံုး အာဏာၿမဲမည္မွာ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ ဦးသန္းေရႊ မေသေတာ့ဘူး ဆိုတာလည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါေခ်။ ထိုသို႔မဟုတ္ပဲ မ်က္စိစံုမွိတ္၍ တစ္သက္လံုးအာဏာၿမဲမည္၊ ကမၻာဆံုးတိုင္ အသက္ရွည္မည္ဟု ဇြတ္ႀကိတ္မွိတ္ယံုၾကည္မည္ဆိုပါက ထိုသူသည္ တရားမရွိေသာ သူရူးတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေခ်လိမ့္မည္။
လူေတြသည္ ရွင္ဖို႔သာလွ်င္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားၾက၍ ေသဖို႔ရန္ ျပင္ဆင္ထားမႈ အားနည္းတတ္ၾကသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ေလာက၌ တရားမရွိသူ၊ တရားမသိသူေတြ မ်ားျပားေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဤသည္တြင္ အသက္အရြယ္ အလတ္ႀကီး ရွိေသးေသာ ေတာင္အာဖရိက သမၼတ ဒီကလပ္ကို ေလးစားမိပါသည္။ အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈျပင္းထန္၍ ကမၻာက စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈေပါင္းစံု ျပဳလုပ္ထားေသာ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံတြင္ လူမည္းအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီကို လမ္းဖြင့္ေပးျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာက အသိအမွတ္ျပဳ အေလးထားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုပါ ခ်ီးျမွင့္ခံခဲ့ရသည္။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္လည္း ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံရွိ ျပည္သူမ်ားလည္း စီးပြားေရးေကာင္းမြန္၍ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈလည္း ရရွိခဲ့သည့္အျပင္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားလည္း ျပည့္၀စြာ ခံစားလ်က္ ရွိေနေပသည္။
ဤသို႔ဆိုပါလွ်င္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္လာၿပီျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊေရာ ကမၻာတြင္ လူတကာလက္ညႈိး၀ုိင္းထိုးေနေသာ အျဖစ္မွ သိကၡာရွိေသာ လူႀကီးလူေကာင္းအျဖစ္ ကမၺည္းမထိုးႏိုင္ဘူးလား။
ဦးသန္းေရႊအတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္အ၀ရွိသည့္အခ်ိန္တြင္ လုပ္ႏိုင္မည့္ကိုယ္ပိုင္ အခြင့္ထူးဆုလာဘ္တစ္ခုဟု က်ေနာ္ ယံုၾကည္မိပါသည္။
စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးသန္းေရႊအေနျဖင့္ ပထမဦးဆံုး သူ၏ သေဘာထားႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္မႈကို ျပသရပါမည္။ ဤသည္မွာ တစ္မ်ဳိးသားလံုး၏ လူထုေခါင္းေဆာင္ဟု ေခၚဆိုႏိုင္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္ ဦးခြန္ထြန္းဦး၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ အႏုပညာကိုယ္စားျပဳ ကိုဇာဂနာ အစရွိသည့္ ဖမ္းဆီးခံထားရသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အားလံုးအား လြတ္လပ္ခြင့္ေပးျခင္းျဖင့္ အစျပဳျခင္းျဖင့္ စတင္သင့္ပါသည္။
ဤသည္ကို ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးကလည္း ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆိုၾကပါမည္။
၎ေနာက္တြင္မွ ထိုသူမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာျခင္းမွ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို စတင္မည္ဆိုလွ်င္ သင္ပုန္းေခ်ရုံသာမက သေဘာထားႀကီးျခင္း၊ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ျခင္း၊ တိုင္းျပည္အား ဒုကၡႏြံအတြင္းမွ အခ်ိန္မီ ျပန္လည္ ဆယ္ယူေပးျခင္း၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ၏ ဖခင္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ အနစ္နာခံေပးဆပ္သူ၊ ......................... စသည့္ ဂုဏ္ျဒပ္မ်ားစြာႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ အေျခအေနတစ္ရပ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ေပမည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိုး၀င္းတို႔လို အာရွကၽြန္းႏိုင္ငံငယ္ေလး၏ အေကာင္းဆံုးကုသမႈေလးသာ ရရွိခဲ့ရသည့္ အျဖစ္မ်ားကိုလည္း ေက်ာ္လႊားေျဖရွင္းၿပီး ျဖစ္ေခ်လိမ့္မည္။
လူဆိုသည္မွာ ရဟႏၱာမ်ား မဟုတ္၍ အတၱမကင္းႏိုင္ပါေခ်။ အတၱအနည္းဆံုး ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ပင္ သာမန္လူသားတစ္ဦး မျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္အရာကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့သည့္ ပါရမီႀကီးသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ေခ်သည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။
ေမာင္ပြႀကီး
၇၊ ၄၊ ၂၀၀၉
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment