ေထာင္တြင္း ပန္းခ်ီဆရာ

ကိုထိန္လင္း ေထာင္က ထြက္လာေတာ့ လူက ခါးကိုင္းကိုင္းနဲ႔ လူမမာ႐ုပ္ ေပါက္ေနၿပီး မ်က္ႏွာေတြကလည္း ေခ်ာင္က်ေနပါတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ၆ ႏွစ္ေလာက္ေနၿပီးမွ က်န္႐ွိေနေသးတဲ့ သူ႔ပိုင္ဆိုင္တာေလးကို ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ အျဖဴေလးထဲမွာ ထည့္ၿပီး ကိုင္ထားပါတယ္။ ဒါေတာင္ သူ႔မ်က္ႏွာက ေမာ္ေမာ္ႂကြားႂကြား ၿပံဳးၿဖီးၿဖီး ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ ဒီအၿပံဳးေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ နက္နဲတဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ ႐ွိေနပါတယ္။

ကိုထိန္လင္းဟာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး အတုိက္အခံ လႈပ္႐ွားမႈေတြေၾကာင့္ ေထာင္ခ်ခံထားရတာပါ။ ဒီအေတာအတြင္းမွာ ေထာင္ထဲကေနၿပီး (သူဆြဲခဲ့တဲ့) ပန္းခ်ီကား ၃၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံု ၁၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ကို ခုိးထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၃ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာ လက္ရာ ေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာ အေလွာင္အက်ပ္ဆံုးႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေထာင္တြင္းဘ၀ကို ျမင္ရခဲတဲ့ ႐ႈေထာင့္ကေန ေဖာ္ထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ကိုထိန္လင္းရဲ႕ ၀ိဘစၧရသ အေပးႏိုင္ဆံုး ပန္ခ်ီးကားကေတာ့ `လက္ေခ်ာင္း ၆ ေခ်ာင္း´ လို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ ပိန္လွီေနတဲ့ လူဖလံတစ္ေယာက္မွာ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ျဖတ္ထားတဲ့ ပံုပါပဲ။ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြဟာ (အျပင္က) သူတို႔ မိသားစုက ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ေထာင္ပိုင္ေတြကို ေငြ ၅ ေသာင္း ၁ သိန္း လာဘ္ မထိုးႏိုင္လို႔ ငွက္ဖ်ားေတာ ရဲဘက္စခန္းကို ပို႔မယ့္ ေက်ာက္ထုသမားဘ၀ကို ေ႐ွာင္႐ွားခ်င္လို႔ ဒီလိုလုပ္လိုက္ရတာပါ။ ``မေတာ္တဆျဖစ္ၿပီး တစ္ခုခု ျဖစ္သြားတဲ့ သူေတြပဲ ရဲဘက္စခန္း မလို္က္ရတာေလ´´လို႔ အခု လန္ဒန္မွာ ေနေနတဲ့ အသက္ ၄၁ ႏွစ္႐ွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ကိုထိန္လင္းက ႐ွင္းျပပါတယ္။ ဒီလုိ မေတာ္တဆ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ တျခား ေထာင္သားတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေထာင္တြင္း စိုက္ခင္းမွာ သံုးတဲ့ ေပါက္ျပား၊ ငန္းျပား တစ္ခုခုနဲ႔ ျဖတ္ခိုင္းၿပီး ေထာင္ဆရာ၀န္ေတြကို ဒဏ္ရာေတြသြားျပရပါတယ္။

တျခားပံုေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေထာင္သား၀တ္စံု အျဖဴေရာင္ လံုခ်ည္ေတြ ၀တ္ထားတဲ့ ပံုေတြမ်ားၿပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ငတ္ျပတ္ ဖ်ားနာေနတဲ့ ျမင္မေကာင္း ႐ႈမေကာင္း ပံုေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒီပန္းခ်ီကားေတြကို အခု လန္ဒန္မွာ ႐ွိတဲ့ Asia House ဆိုတဲ့ အႏုပညာျပခန္း မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။

ေထာင္တြင္းမွာ ႏိုင္ငံေရး မိန္႔ခြန္းေျပာလို႔ ႀကိဳးတိုက္ကို ပို႔ခံလိုက္ရတဲ့ ၇ လတာ ကာလတိုေလးဟာ သူ႔အတြက္ေတာ့ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး လက္ရာေတြ ေမြးထုတ္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ပါပဲ။ ``အဲဒီ အခ်ိန္ေတြဟာ ပန္းခ်ီဆြဲလို႔ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ေတြပဲေလ။ ေထာင္၀ါဒါေတြ ဒီဘက္ကို ေၾကာက္လို႔ သိပ္မလာဘူး´´လို႔ သူက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ ႀကိဳးတိုက္က တျခားလူေတြက မာေရၾကမ္းေရ႐ွိၿပီး အႏုပညာကို သိပ္မခံစားတတ္ေပမယ့္ သူ႔ကုိ ကူညီလိုပါတယ္။ ``ငါတို႔လည္း တတ္စြမ္းသေလာက္ေတာ့ ပါ၀င္ပါရေစ၊ ငါတို႔ မေသခင္ ဒီအႏုပညာ႐ွင္ေလးကို ကူညီၾကမယ္´´ဆိုၿပီး သူတို႔မွာ ၀တ္စရာလို႔ ဒါပဲ ႐ွိတဲ့ လံုခ်ည္ေတြကို သဒၶါထက္သန္စြာပဲ ခၽြတ္ေပးၾကၿပီး သူ႔အတြက္ အဓိကလိုအပ္တဲ့ ပိတ္ကား လုပ္ေစပါတယ္။ ဒီ ၀တ္စံုေတြက ၆ လမွ တစ္ခါေပးတာဆိုေတာ့ ေပးလိုက္တဲ့ ေထာင္သားေတြဟာ ကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ပဲ ေနၾက ထုိုင္ၾကပါတယ္။ ေသမထူး ေနမထူးေတြမို႔ သူတို႔ကုိ ထပ္ၿပီးေတာ့လည္း အျပစ္ေပးဖို႔ မ႐ွိေတာ့ ေထာင္ပိုင္ေတြက မေနသာပဲ အ၀တ္အသစ္ေတြ ထပ္ေပးရတာဟာ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး ပန္းခ်ီဆရာေလးအတြက္ေတာ့ ေနာင္ ပန္းခ်ီဆြဲဖို႔ လိုအပ္တာေတြကို ပံ့ပိုးေပးေနသလိုပါပဲ။

သူ ဒီလို ေထာင္က်ရတာဟာ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔က တစ္ေယာက္က တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကို စာပို႔ရာမွာ သူကို သယ္ခိုင္းတာကေန ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းမိသြားလို႔ပါ။ သူ႔အိမ္ကို ၀င္ေမႊၿပီး သူ႔ကို မ်က္ႏွာကို အုပ္ၿပီး တစ္ခါတည္း ဖမ္းသြားၿပီး စစ္ခံု႐ံုးတင္ၿပီး ေထာင္ ၇ ႏွစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ၂၀၀၄ မွာ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ေထာင္ရက္မေစ့မီ နည္းနည္း ေစာလြတ္လာပါတယ္။

ေထာင္ထဲေရာက္တာနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ ပန္းခ်ီဆြဲ ပစၥည္းေတြ႐ွာရတာ ဆြဲၿပီးတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို ခိုးထုတ္ဖို႔ ေထာင္ပိုင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းရတာဟာ သူ႔ရဲ႕ နိစၥဓူ၀ေတြပါပဲ။ သူဟာ ကဗ်ာဆရာ (ေထာင္တြင္း) ေဆး႐ံုအကူတစ္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ၿပီး အဲဒီလူဆီက ရတဲ့ ေဆးထိုးႁပြန္ေတြကို သူ႔ရဲ႕ စုတ္တံ အေနနဲ႔ သံုးခဲ့ရပါတယ္။ ေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔တဲ့ သူ႔မိသားစု ေပးသြားတဲ့ ပိုက္ဆံေလးနည္းနည္းကို သေဘာေကာင္းမယ့္ ေထာင္ေစာင့္ေတြကို လာဘ္ထိုးၿပီး ပန္းခ်ီေဆး ၀ယ္ခိုင္းရပါတယ္။ တခါတေလေတာ့ ပန္းခ်ီေဆး၀ယ္ေပၿပီး တခါတေလေတာ့ ႐ိုး႐ိုး အိမ္သုတ္ေဆးေတြပဲ ၀ယ္ေပးပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ အဆန္းသစ္ဆံုး ပန္းခ်ီဆြဲနည္းကေတာ့ သူ႔အခန္းထဲမွာ ထားခြင့္ရတဲ့ ဗုဒၶပံုေတာ္ကားခ်ပ္ ပလပ္စတစ္ျပား ေနာက္ဘက္မွာ အရင္ဆြဲၿပီး အဲဒီအေပၚမွာ အ၀တ္စအုပ္ၿပီး ျပန္ကူးယူတဲ့ နည္းပါပဲ။

ေထာင္သားအခ်င္းခ်င္းဆီက သတင္းထြက္ၿပီး အေစာင့္ေတြက သူ႔အခန္းကို လာၿပီး သူ႔ပန္းခ်ီေတြ ႐ွာပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း ပြတ္ကာသီကာေလး လြတ္သြားတာမ်ိဳးပါ။ သူက လွန္းထားတဲ့ ပုဆိုးမွာ ပန္းခ်ီဆြဲထားေတာ့ ေထာင္ေစာင့္ေတြက သူအခန္းလာ႐ွာခ်ိန္မွာ ဒီပုဆိုးေလးကို လွန္ၾကည့္မလို အလုပ္မွာ အသက္ေတာင္မ႐ွဴရဲဘဲ ေနာက္ဆံုး ေထာင္ေစာင့္က မသိဘဲ ျပန္ထားလိုက္မွ စိတ္ေအးသြားရပါတယ္။ ဒီလို အ၀တ္စုတ္ စိုစိုဟာ သူတို႔ လာ႐ွာတဲ့ ပန္းခ်ီကားဆိုတာေတာ့ ေထာင္ေစာင့္ေတြ နည္းနည္းမွ မေတြးမိပါဘူး။

အသက္ ၃၈ ႏွစ္႐ွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေခ်ာအိသိမ္းဟာ သူ႔ျပပြဲကို လာအားေပးတာပါ။ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း ဂ်ပန္နဲ႔ ထိုင္၀မ္တို႔မွာ Performance Art ေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလည္း သူ႔ပန္းခ်ီေတြ ျပထားပါတယ္။

သူတို႔ႏွစ္ဦးဟာ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားက ေတြ႔ခဲ့ၾကတာျဖစ္ၿပီး ေ႐ွ႕ေနလုပ္စားဖို႔ စိတ္ကူးကို စြန္႔လႊတ္ကာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ စစ္အစိုးရကို သေရာ္ဖို႔ Performance Art ေတြကို ႏွစ္ဦး အတူ ဖန္တီးခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ဦးဟာ ရန္ကုန္က လူမ်ားတဲ့ ေစ်းတစ္ခုသြားၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြ ဖဲႀကိဳးေလးေတြကို ျခဴးျပားဖိုးနဲ႔ ေရာင္းခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးတာကို သေရာ္ထားတာပါပဲ။ ကံဆိုးစြာပဲ ႏွစ္ဦးစလံုး အဖမ္းခံလိုက္ရပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဗံုးေထာင္ဖို႔ဆိုၿပီး မသကၤာလို႔ ဖမ္းထားတဲ့သူေတြကိုပါ အဲဒီ စခန္းမွာ ဖမ္းမိထားပါတယ္။ စခန္းမႉးက ငါတို႔အမႈႏွစ္ခု တၿပိဳင္တည္း မကိုင္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ မလႊတ္္ခင္ေတာ့ ဒီသကၤာမကင္းတဲ့သူေတြပံု ဆြဲေပးရမယ္ဆိုလို႔ ဆြဲေပးလိုက္ရပါေသးတယ္။ ။

(ဒီ Post ကို သူမ အကူအညီနဲ႔ ဒီသတင္းကို ခြင့္မေတာင္းဘဲ သင့္ေတာ္သလို ဘာသာျပန္ထားသည္။
(ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မတို႕သည္ ဘေလာ့ဂ္မွ ထပ္ဆင့္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။)